Zakochał się w Emilii i pszczołach

- W sumie miejscowość liczy 200 dusz. Mamy swoją oczyszczalnię, znakomitą wodę, gaz i - proszę sobie wyobrazić - nie odbierają tutaj komórki. Coś pięknego! A kiedy wejdzie się na jakąś górę, to widoki aż zapierają dech w piersiach. - mówi Jacek Nowak.
Pszczelarz jest bez pamięci zakochany w swojej wsi. Kocha ją miłością przybysza, który sam wybrał to miejsce do życia. Przywiodła go tu w latach 70. z Niegowici pod Krakowem sława wybitnego specjalisty od pszczół ks. Henryka Ostacha. W instytucie sadowniczym w Brzeznej poznał swoją przyszłą żonę Emilię, kierującą tamtejszą pasieką. Połączyły ich dwie miłości. Do siebie nawzajem i do pszczół. Ksiądz Ostach zachęcił, żeby osiedli w Kamiannej. W latach 80. kupili stary dom. Mieszkańcy wsi z zainteresowaniem przyglądali się obcym. - Dość szybko zostaliśmy zaakceptowani - mówi z dumą Jacek Nowak. - Kiedy remontowaliśmy dach, nagle pojawili się pomocnicy z bliskiego i dalekiego sąsiedztwa. Wzięli się do roboty i po kilku godzinach dach był zrobiony. Wtedy już wiedziałem, że znalazłem dom. To mi bardzo pomogło później w pracy i życiu - opowiada.
Miłość do pszczół zaszczepił w nim dziadek. Takie uczucie nie mija. Bo to nie jest łatwa miłość. Jako chłopiec znalazł ulotkę szkoły z klasą pszczelarską pod Lublinem. Został technikiem. Jednak ani dziadek, ani szkoła nie nauczyły go tego, co ks. Henryk Ostach. - Mogę stwierdzić z całą stanowczością, że jestem jego wychowankiem - mówi pszczelarz. - To była wielka postać w polskim i światowym pszczelarstwie. Należy o tym przypominać. Tak naprawdę to on stworzył i otworzył na kraj tę wieś - podkreśla Nowak.
Nieraz pokąsały go pszczoły, nim nauczył się postępować tak, żeby czuły się przy nim bezpiecznie. Teraz jest właścicielem trzech pasiek. Kilkaset pszczelich rodzin żyje z nim w przyjaźni i harmonii. Pod szyldem "Barci" w Kamiannej wytwarza miody znane nie tylko na Sądecczyźnie. Kilka dni temu po raz drugi otrzymał "Sądecką markę" - certyfikat jakości przyznawany przez powiat nowosądecki. Nie poprzestaje na zbieraniu miodu. Niedawno napisał książkę o tych niezwykłych owadach. Nic naukowego. To pozycja przeznaczona dla laika. Prowadzi otwartą dla wszystkich pasiekę. Można wejść i zobaczyć, jak się zapładnia pszczoły. W pasiece "Barć" jest ścieżka edukacyjna. Można tu poznać rozwój pszczoły. Zobaczyć, jak wytwarza miód. W warsztacie na terenie gospodarstwa powstają świece z wosku. Także wielkie paschały do świątyń.
Uważa, że pszczelarzem nie zostaje się z przypadku. Ten fach dobrze wykonuje się tylko z miłości do pszczół i do natury. Firmę od lat prowadzi z ukochaną żoną. Dzieci nie udało mu się zarazić tą miłością. Starszy syn jest lekarzem. Córka jest artystką - ukończyła Akademię Sztuk Pięknych, najmłodszy syn kończy doktorat. Jest humanistą i to chyba on jest najbliżej przy pszczołach. Może i w nim obudzi się miłość?